De drie bijeenkomsten (januari, november en december), onder leiding van docente Katie Lee Weille, staan in het teken van de theorie en de techniek van het ouderschap en de ouderbegeleiding. Inhoudelijk gaat het om complexe thema’s waarin binnen de klinische praktijk het aangaan van een werkrelatie, hanteren van weerstand, overdracht en tegenoverdracht, de samenwerking met de kindertherapeut, het proces van ouderbegeleiding bij diverse ouder-en kindproblematiek.

In 2018, gaan we ons verdiepen in de ‘groundbreaking’ werk van de psychoanalytica en mede oprichter van de psychodynamische theorie van intersubjectiviteit,  Jessica Benjamin, wiens nieuw boek – een verzameling en verdieping van haar werk van de afgelopen 10 jaar in de relationele psychoanalyse - net is verschenen. Haar theorie gaat over de kern van alle psychodynamische werk, maar heeft bijzondere relevantie voor het werken met ouders – zowel in de overdracht en tegenoverdracht van de therapeutische relatie als in de praktijk met kinderen en hun ouders. Enkele momenten van het boek gaan ook expliciet over ouderschap, maar de grootste deel van ons werk met dit boek, zal bestaan uit het toepassing van deze theorie op de klinische praktijk met ouders en kinderen.

Voortbouwend op het thema in 2017, de klinische – theoretische basis van ouderschap en ouderbegeleiding, komt opnieuw de “Relational Psychoanalytic’ traditie aan bod. In de afgelopen 3 decennia heeft deze Noord Amerikaanse beweging de psychoanalyse grondig ‘gemoderniseerd’ door meerdere klassieke ideeen kritisch onder de loep te nemen. Daarin zijn invloeden te bemerken vanuit o.a. critical theory (bijv het werk van Judith Butler), infancy research / developmental psychologie en hechtings onderzoek, fenomenologie (waar zelfs Daniel Stern zich in heeft verdiept), antropologie, en een actief bewustwording van de invloeden en wisselwerking tussen het intrapsychische en socio-/ geopolitieke en maatschappelijke thema’s waar we collectief mee worstelen.

In het werk van Benjamin, behandelt ze haar ‘theory of mutual recognition and its breakdown into the complementarity of ‘doer and done to’. ‘ Haar theorie ‘charts the growth of the Third in early development through the movement between recognition and breakdown, and shows how it parallels the enactments in the psychoanalytic relationship.’ Benjamin haar ‘recognition theory illiminates the radical potential of acknowledgment in healing both individual and social trauma, in creating relational repair in the transformational space of thirdness’ aldus de beschrijving achterop het boek. Deze thema’s zijn van cruciaal belang in het behandelen van allerlei dynamiek die met bekende regelmaat komen kijken bij de ouderbegeleiding, waar de subjectiviteit van de therapeut alsmede de subjectieve binnenwereld van de ouder –zowel in theoretisch als praktische zin –voortdurend aan de orde komt.

De focus van werken blijft zoals elk jaar, de ouder(kind)relatie en het ouderschap, gebaseerd op inzichten vanuit de ouderschapstheorie, ontwikkelingstheorie, en een werk- en denkwijze die is gegrond in psychodynamische principes.