We hebben allemaal emoties, maar wat weten we daar precies vanaf? Hoe goed zijn we in het omgaan met emoties? Met die van onszelf en die van een ander? Welke relatie en beleving hebben we bij emoties en welke emotionele reactie roepen de emoties van anderen bij ons op. Denk aan de verschillende emoties van patiënten. Zijn we comfortabel in elke situatie en in elke emotie?
De meesten van ons kunnen deze vraag niet met een volmondige “ja” beantwoorden.

Daarom is het zo belangrijk om echt goed stil te staan bij emoties en ze te onderzoeken.

Emoties (komt van het werkwoord emoveren) zetten ons in beweging. Ze zijn de motivaties, de drijfveren, achter ons gedrag. Als we bijvoorbeeld ergens bang voor zijn, dan gaan we vluchten. Als we boos zijn, gaan we vechten, als we depressief zijn trekken we ons terug en geven we het op en bij blijdschap gaan we juist juichen en gaan we door. Allemaal verschillende emoties die ons aanzetten tot verschillend gedrag. Maar wat zijn precies de functies van de verschillende emoties en tot welk doel leiden ze ons?

We gaan stil staan, omdat we ons heel vaak pas achteraf bewust worden van ons eigen gedrag en de consequenties daarvan. Of dat we verstrikt raken in onze eigen emoties en van daaruit niet meer weten wat we moeten doen. Dat we maar van alles gaan doen om van een bepaald gevoel of een bepaalde gedachte af te komen. Alleen beseffen we ons niet dat in heel veel van die gevallen de motivatie voor dit gedrag voortkomt uit een emotie die we ooit aangeleerd hebben en die nu misschien wel helemaal niet meer van toepassing is of niet meer nodig is omdat we met een hele andere situatie, met hele andere mensen, met een heel ander eigen persoon te maken hebben. Of dat we vanuit een emotie reageren bij gebrek aan een betere. Dan doen we maar wat we kunnen, omdat er andere emotionele vaardigheden ontbreken.

Emoties worden aangeleerd door middel van conditionering, emoties gekoppeld aan situaties. Zo hebben we geleerd wat we in die situaties wel of niet moeten doen of voelen. Ooit zijn die koppelingen gemaakt en als blijkt dat hierdoor nu een verkeerde emotie op het verkeerde moment naar boven komt, dan is het belangrijk dat dit weer ontkoppeld wordt. Zodat daarna de juiste emotie in de juiste dosering op het juiste moment geleerd kan worden. Dat er een herstel van het emotionele systeem plaats kan vinden. 

Op het moment dat je stil gaat staan en  vragen gaat stellen over emoties, over die van jezelf en wat ervaar ik of wat ben ik aan het doen, dan kijk je vanuit een metaniveau naar jezelf. Je zit niet langer gevangen in die emotie of situatie, maar je kijkt er naar en stelt jezelf er vragen over. Je gaat met jezelf in dialoog zonder gelijk iets aan die emotie te moeten doen, er gelijk van weg te vluchten of je er tegen te verzetten ‘want zo wil ik niet zijn, dit wil ik niet voelen of zo ben ik nu eenmaal’.

Door vanuit nieuwsgierigheid en objectiviteit naar emoties te kijken en naar de achterliggende drijfveren, kun je kijken naar je eigen belemmeringen, naar situaties waar het niet lekker loopt en naar momenten waarop er een probleem ontstaat.

Hoe intelligenter we naar al dit soort emotionele reacties en drijfveren bij onszelf en bij andere kijken, des te beter kunnen we onszelf en de ander helpen. Laten we dit doen door onze ervaringen en belevingen te onderzoeken, de juiste vragen te stellen en criteria te formuleren van waaruit we naar onszelf en ons gedrag kijken.

Als we zelf een brokkenpiloot zijn, dan kunnen we onze patiënten minder goed helpen. Als we een bekwame piloot zijn, dan kunnen we onze patiënten ook helpen dat te worden. Om op een intelligentere wijze hun emotionele relatie met zichzelf te regelen.

Dat vergroot weer de effectiviteit van het patiënt – dokter contact, want patiënten hebben allemaal emoties. Daar zul jij als arts vorm aan moeten geven en moeten sturen. Je zult als arts een emotionele acrobaat moeten zijn wil je omgaan met de hoogst beladen problemen die je in je praktijk tegen zult komen. Dat is misschien wel de helft van het werk.

Hoe sneller en beter je in de gaten hebt wat er aan de hand is, hoe het hele mechanisme werkt en hoe dat bij jezelf en je patiënten werkt, des te sneller en beter kun je je patiënten helpen. 

Alleen als jij leiding geeft aan je eigen emoties, kun je leiding geven aan de emoties van een ander.

Dat is waar deze ervaringsgerichte training over gaat. Dit ontdekken en ervaren we met behulp van concrete oefeningen, reflecties op een dieper niveau van jezelf en het beleven van je relatie met emoties.

Zie ook http://www.jezelfdebaas.net/persoonlijk-leiderschap-omgaan-met-emoties/