Wij, osteopaten, zien een steeds grotere bekendheid in de medisch- psychologische ontwikkeling in het vak wat we willen uitdragen. Intussen is er wel heel veel verwarring ontstaan over de betekenis van dit vak en zelfs de World Health Organization weet niet nauwkeurig de vinger erop te leggen waar het vak osteopathie precies voorstaat.

Er is dus geen eensgezinde basis herkenbaar en de praktiserende osteopaten lijken zich dat geenszins of te weinig te realiseren.

Hoe kan de eigenheid van de osteopathie naar buiten komen, zodat er eensluidend naar gekeken kan worden en kan worden herbenoemd? Dit geldt ook in officiële kringen, indien men erkenning nastreeft van uniforme richtlijnen voor een officiële status.

Naar advies en idee van dr. Christian Hartmann is het noodzakelijk de toekomst van Osteopathie te verstevigen en begrijpelijk te maken. Volgens hem is dit alleen mogelijk als we ten volle de achtergronden van Andrew Taylor Still en zijn Filosofie van de Osteopathie begrijpen, om dit vervolgens uit te bouwen naar het hedendaagse.

De heer Hartmann brengt ons, vanuit zijn brede ervaring, een beschrijving van de osteopathie, telkens uitgaande van een basisprincipe; met dat als het uitgangspunt en daar komt hij telkens op terug.

Hij ziet de opbouw van deze kennis als een mengeling van medisch, psychologisch, filosofisch verbonden met de osteopathische voorgeschiedenis , zodat er een degelijke beschouwing ontstaat t.a.v. de klachten van een patiënt.

Op de eerste dag geeft hij inzicht in de historie van de osteopathie. Beginnend in de tijd van de sjamanistische invloeden, via en die vanuit het Antieke Tijdperk, de middeleeuwse manier van geneeskunst, de invloeden van de Renaissance, de Verlichting en uiteindelijk uitkomend bij de invloeden die zijn voortgekomen door het ontstaan van de Verenigde Staten.

In het kort, de denkwijze van toen is nog te zien in aspecten en zienswijze van de hedendaagse osteopathie. Hij gaat vooral wijzen op de manier waarop Andrew Taylor Still werkte en dacht in zijn tijd.

Vervolgens wordt er gewezen op de terminologie die Still gebruikte, zoals “de menselijke machine”, om dan te kijken of dit te integreren is in de methode voor de hedendaagse praktiserende osteopaat.

Na inzage in de denkwijze van Still zal op de 2e dag van het seminar nog concreter worden in gegaan op onstaansgeschiedenis en dieper op de filosofische achtergronden.

In dit seminar waagt Hartmann zich de verschillende rondgaande denkwijzen van zogenaamde nieuwe of moderne stromingen in de osteopathie aan het licht te brengen met de overwegingen of deze een vergelijkbaar fundament kennen als de originele benadering van Andrew Taylor Still.

Tot slot besteedt hij tijd aan andere vertegenwoordigers van de Osteopathie. Zoals John Martin Littlejohn (1866-1947) die sterk beïnvloed was door Still en het toch anders bracht. Hij noemde osteopathie meer een natuurwetenschappelijk benadering. 

Natuurlijk wordt er ook aandacht besteed aan William Garner Sutherland (1873-1954), als derde grondlegger, die men voornamelijk kent van “Osteopathy in the Cranial Field”. Kritisch zal ook worden gekeken naar de biodynamische aspecten die hieruit voort lijken te komen. 

Verder zullen de bijdragen van oa. Louisa Burns, Charlotte Weaver en anderen toegelicht worden.

Vragen en discussie zijn zeer gewenst gedurende het gehele seminar en zullen ook aan het einde van het seminar uitvoerig gesteld en behandeld kunnen worden.