Het congres over zorgmijding gaat over het werken met mensen die geen hulp zoeken of accepteren, terwijl ze die wel degelijk nodig hebben.
Dit kan te maken hebben met moeilijk toegankelijke voorzieningen of de angst voor financiële consequenties. Maar ook psychologische denkprocessen zoals de angst voor een diagnose en behandeling, het gebrek aan vertrouwen in hulpverlening of het verlies van autonomie, kunnen belangrijke verklaringen zijn om zorg buiten de deur te houden. Wanneer het gaat om ‘zorgwekkende zorgmijders’ dan komen deze mensen veelal in de sociaal-psychiatrische hulpverlening (bemoeizorg) terecht, waarbij in beginsel wordt samengewerkt vanuit lokale zorgnetwerken.
Maar een tekortschietende zorg ligt natuurlijk niet alleen aan de kant van de cliënt.
Zorgverlamming is het gebrek aan daadkracht en initiatief van hulpverleners om mensen met een opeenstapeling van problemen te helpen. Het is bekend dat bij gezinnen met complexe problemen soms meer dan tien hulpverleners or regisseurs actief zijn. Ondanks één gezin, één plan, één regisseur. Voor afzonderlijke hulpverleners die allemaal verantwoordelijk zijn voor een deelgebied in de hulpverlening is het dan moeilijk om het geheel te overzien. Dit kan resulteren in gevoelens van onmacht en gebrek aan initiatief en handelingsverlegenheid.
Wie is verantwoordelijk en wat te doen? Waarom mijden mensen eigenlijk hulp? Wat maakt dat hulpverleners soms niet de hulp verlenen die mensen nodig hebben? Hoe krijg en houd je verbinding met mensen die cynisch zijn over of bang zijn voor de hulpverlening? En hoe werkt dat als mensen een migratie-achtergrond hebben? Of een licht verstandelijke beperking?
Deze vragen staan centraal tijdens dit praktijkgerichte congres, waaraan vooraanstaande sprekers uit wetenschap en praktijk meewerken.
Leerdoelen:
Aanbieder van studiedagen, symposia, congressen, cursussen, workshops en trainingen op het gebied van zorg, welzijn en onderwijs.