De wijkverpleegkundige neemt per januari 2015 de taak van het indiceren van het Centrum voor Indicatiestelling Zorg weer over. In een nieuwe maatschappelijke  context zal de wijkverpleegkundige kritisch moeten kijken naar het proces van indiceren en zorgverlenen. De cliënt stond al centraal, maar zal nu meer dan voorheen aangesproken worden op zijn eigen mogelijkheden tot het voeren van regie en gebruik blijven maken van de eigen kracht. Daarbij zal ook een beroep worden gedaan op het systeem, de mensen rond de cliënt.

In deze module van de Post HBO-opleiding voor wijkverpleegkundigen maken we kennis met de vaardigheden die nodig zijn om als ‘kritische verpleegkundige’ een indicatie op te stellen in samenspraak met de cliënt en volgens de geldende normen voor indiceren (V&VN, 2014).

Onderwerpen die aanbod komen in deze module zijn de nieuwe rol van de wijkverpleegkundige, de positionering in de samenleving, als ook in de organisatie waarbinnen zij werkzaam is. Als startpunt van het indicatieproces behandelen we de visie op verplegen en  de diverse modellen voor klinisch redeneren. De theorie wordt steeds met de praktijk verbonden door het integreren van de dagelijkse praktijk met het geleerde. De verwerkingsopdrachtenvinden steeds plaats in de weken tussen de lesdagen. Tijdens de lesdagen kunnen ervaringen en toepassingsvragen met elkaar worden gedeeld, waardoor er een docent-student relatie is, een student -student relatie en een student-docent relatie.

De leerdoelen van de cursus zijn:

Dag 1;

De wijkverpleegkundige is in staat te omschrijven:

• Wat de belangrijkste beleidswijzigingen zijn en de transities in de verpleging en verzorging
• Welke wijzigingen in wet en regelgeving vanaf 1 januari 2015 plaatsvinden
• Wat de nieuwe positionering en rol van de wijkverpleegkundige wordt
• Vanuit welke verpleegkundige visie de zorg verleend wordt
• Welke normen V&VN opgesteld heeft tav indiceren en organiseren van verpleging en verzorging in de eigen omgeving en hoe deze toegepast worden
• Hoe indiceren en organiseren van zorg gericht is op versterken van eigen regie en zelfredzaamheid van cliënten en het cliëntsysteem
• Hoe klinisch redeneren als basisvaardigheid ingezet wordt om tot goede vraagverheldering en verpleegkundige diagnose te komen
• Hoe de V&VN richtlijnen voor verslaglegging toegepast worden
• De wijkverpleegkundige demonstreert;
• Het voeren van een gesprekgericht op vraagverheldering en diagnose stelling
• Het voeren van een gesprekgericht op versterken van eigen regie en zelfredzaamheid
• De eerste fasen van een verpleegproces , waarin de diagnostische fase uitgewerkt is in verpleegkundige diagnoses, waarbij het perspectief van de cliënt/patiënt centraal staaten wat zal leiden tot indicatie voor doelgerichte persoonsgerichte zorg.

Dag 2;

De wijkverpleegkundige is in staat te omschrijven:

• Hoe in de eigen wijk de samenwerking georganiseerd ismet het sociale domein, de eerstelijns gezondheidszorg en de informele zorg
• Hoe gewerkt wordt volgens de principes van versterken eigen regie en zelfredzaamheid van cliënten en het cliëntsysteem
• hoe de samenwerking binnen eigen organisatie vorm krijgt, wat de visie van deberoepsorganisatie en van de eigen werk organisatie is en hoe omgegaan wordt metcomplexiteit en zorgtoewijzen
• welke grenzen van de zorg gehanteerd worden
• kan na indicatie vaststellen of verwijzing noodzakelijk is en welke
• hoe de zorg gefinancierd wordt en de invloed hiervan op keuzes in de zorg,
• Hoe dmv klinisch redeneren, alle fasen van het verpleegproces doorlopen en beschreven worden
• Hoe een zorgplan voldoet aan de gestelde eisen vanuit de richtlijn V&VN en de uitgangspunten van Zorgverzekeraars Nederland
• Welk o