Multiple Complex Developmental Disorder (McDD) is een ontwikkelingsstoornis op het grensgebied tussen het autisme en het schizofrenie spectrum. Het klinisch beeld werd gedistilleerd uit een cluster analyse van alle kinderen met ontwikkelingsstoornissen in Yale Child Study Centre (Yale University) tussen 1947-1985 (Dahl et al. 1986). De hoofdkenmerken: 1) stoornissen in de ontwikkeling van sociale sensitiviteit en interactie 2) stoornissen in de regulatie van affecten en 3) stoornissen in de cognitieve verwerking van gedachten {denkstoornissen} werden door Towbin (1993) en Van der Gaag et al. (1993) in empirische studies bevestigd. McDD werd gezien als de affectieve tegenhanger van het syndroom van Asperger. Vervolg studies lieten zien dat de prognose matig is: de helft van de gediagnostiseerde kinderen houdt ook in de volwassenheid een persisterend McDD beeld, een kwart hersteld gunstige en een kwart verergert met de ontwikkeling van een chronisch psychotisch beeld of een ernstigere vorm van autism.

In DSM III-R werd Asperger wel en McDD niet overgenomen. In DSM 5 werden de subgroepen binnen het Autisme Spectrum verlaten… met als voordeel het ruimte bieden en focussen op meer geïndividualiseerde “profiel” diagnostiek.

Lastig bij McDD is dat het een in hoge mate interactieve stoornis is, waarbij zowel het afwisselend aantrekkend en afstotende gedrag alsook de heftige emotionele ontladingen een grote impact hebben op naasten maar ook professionals.

Bij de bejegening is een gedegen kennis van de ontwikkelingspsychologie m.n. rondom de drie eerste levensjaren van groot belang, een professioneel hanteren van overdracht en tegen-overdrachts-gevoelens en kennis en ervaring met “onbedoeld belonen van ongewenst gedrag” en systeem mechanismen die de team cohesie zwaar op de proef kunnen stellen.

Bovenstaand zal in een afwisseling van theorie en praktijk illustraties gepresenteerd worden en interactief besproken.