Onderzoek naar hoogbegaafdheid bij kinderen heeft de afgelopen 30 jaar veel kennis opgeleverd over de wijze waarop hoogbegaafde kinderen functioneren. Als gevolg daarvan staan scholen en ouders tegenwoordig veel middelen ter beschikking om de talenten van hoogbegaafde kinderen te stimuleren en de emotionele scheefgroei waar deze kinderen extra risico op lopen te ondervangen.

Hoewel onderzoek naar hoogbegaafdheid bij volwassenen nog in de kinderschoenen staat, is al wel duidelijk dat het ook bij deze groep niet alleen om een opvallend hoge intelligentie gaat, maar eveneens om een andere wijze van denken, voelen, gedrag, behoeften en intenties. Hoogbegaafde volwassenen kenmerken zich als groep ondermeer door opvallende emotionaliteit, gedrevenheid en specifieke sociale conflicten. Ondanks het feit dat hoogbegaafde volwassenen slechts een klein deel uitmaken van de Nederlandse bevolking, komen zij vanuit dit ‘anders-zijn’ relatief vaak in aanraking met de ggz, met name wanneer zij zelf niet weten dat zij hoogbegaafd zijn. Op de nietsvermoedende hulpverlener maken zij dan al snel de indruk te lijden aan gangbare vormen van psychopathologie, zoals depressie, manie, ADHD of een persoonlijkheidsstoornis.

De specifieke problemen die in een volwassen leven met hoogbegaafdheid gepaard kunnen gaan zijn echter geen afwijking, ook al kunnen ze op hun beurt wel tot psychopathologie leiden. Deze cursus richt zich op het onderscheiden van ‘normale’ kenmerken van hoogbegaafdheid van de ‘pathologische’ varianten op normaal gedrag met als doel hulpverleners te sensitiveren voor de specifieke kenmerken van hoogbegaafdheid en hoogbegaafde cliënten te behoeden voor inadequate hulpverlening.

Doel
U ontwikkelt sensitiviteit in het tijdig herkennen van tekenen van hoogbegaafdheid bij volwassenen en hun kenmerkende problematiek. U krijgt handvatten ten aanzien van gespreksvoering, indicatiestelling en doorverwijzing aangereikt om doeltreffend met deze specifieke doelgroep om te gaan.