De laatste jaren wordt steeds meer de noodzaak benadrukt van een dimensionele benadering in de diagnostiek van persoonlijkheidspathologie. De dimensionele benadering houdt in dat individuen een groot aantal meer of minder sterke persoonlijkheidskenmerken in combinatie met elkaar kunnen vertonen, waarbij er een vloeiende grens is tussen normaliteit en pathologie. Deze benadering beschrijft mensen dan ook aan de hand van kenmerken die continu verdeeld zijn. Het belangrijkste voordeel van dimensionele modellen is dat ze verschillende kenmerken van de persoonlijkheid combineren tot een profiel. De betekenis van het profiel wordt vervolgens met behulp van een theoretisch kader van betekenis voorzien. Hierdoor gaat geen relevante informatie verloren en is een op het individu toegesneden persoonlijkheidsdiagnostiek mogelijk.

Binnen deze ontwikkeling heeft de theoriegestuurde dynamische profielinterpretatie van de NVM de afgelopen jaren toenmend een duidelijk klinisch draagvlak gekregen.

Eurelings-Bontekoe en Snellen (2017) hebben dit model voor structurele diagnostiek ontwikkeld waarbij gegevens van persoonlijkheidsvragenlijsten in combinatie met elkaar met behulp van psychodynamische theorieën worden geïnterpreteerd. De beschikbare onderzoeksresultaten laten zien dat met deze methode wel degelijk de mate van structurele kwetsbaarheid kan worden bepaald.

In deze 6-daagse cursus worden de deelnemers intensief opgeleid en getraind in de methodische toepassing van de theoriegestuurde dynamische profielinterpretatie van diverse psychodiagnostische instrumenten, met als basis en uitgangspunt de structuurhypothese vanuit de NVM.  De theoretische en wetenschappelijke onderbouwing hiervan vindt plaats door de bespreking van een scala aan theoretische modellen, onderzoeksresultaten, practice-based clinical evidence en casuïstiek. Zij leren binnen dit model op integratieve wijze de toepassing van diverse vragenlijsten als de NPV-2R, UCL-93, SCL-90R, NEO-PI-3 en TCI en –  uiteraard – hoe deze gegevens te gebruiken bij de indicatiestelling. Tevens wordt aandacht gegeven aan de formele analyse van de narratieven uit de Thematische Apperceptie Test.  Dit laatste met het oog op het herkennen van Autisme Spectrum Stoornis (ASS), trauma en formele denkstoornissen. Tenslotte komen ook (de veranderingen op basis van) de DSM-5 aan de orde. De plenaire presentaties worden onder begeleiding van de docenten voortdurend afgewisseld met het werken in 2- en 4-tallen.

Na afloop is de deelnemer in staat diagnostische informatie, op basis van meetinstrumenten uit meerdere domeinen en verschillende bronnen verkregen, op een multidimensionele wijze te interpreteren, te integreren en hypothesen te genereren met betrekking tot de structurele kwetsbaarheid, de intrapsychische dynamiek en de interpersoonlijke kernthema’s van de patiënt. Integratie van diagnostische gegevens leidt aldus tot een persoonlijke, op maat gesneden “mini-theorie” over deze specifieke patiënt, die een leidraad kan vormen bij indicatiestelling en de (on)mogelijkheden in de (volgorde van) behandeling. Daarnaast kan de deelnemer de complexe interactie tussen manifeste symptomatologie en persoonlijkheidsstructuur beschrijven en gebruiken voor de benodigde indicatiestelling bij complexe pathologie in de dagelijkse praktijk.