Wanneer mensen ouders worden, hebben ze bepaalde verwachtingen bij hun toekomstige kindje. Maar wanneer dan blijkt dat hun kind een ernstige lichamelijke, verstandelijke en / of psychiatrische ziekte of beperking heeft, moeten die verwachtingen bijgesteld worden. Veelal betekent dat een proces van rouw en verdriet. Niet alleen wanneer een kind komt te overlijden, maar ook wanneer het met alle beperkingen van dien verder leeft. Ouders zien de kinderen van vrienden en bekenden naar school gaan, een diploma halen, werk krijgen, trouwen en kinderen krijgen. Als dat er voor hun kind niet in zit, dan betekent dat steeds weer verdriet. Maar ook andere aspecten van hun leven veranderen vaak radicaal. Ineens kunnen ze bijvoorbeeld met hun gezin alleen nog maar op aangepaste vakanties. Ze kunnen vanwege het feit dat hun kind steeds opgetild moet worden alleen nog platte schoenen dragen, hebben geen tijd meer voor hun partner en rennen van de ene zorgverlener naar de andere. Het leven van deze ouders verandert zodoende in iets dat ze zich niet voor hadden kunnen stellen toen ze kozen voor een kind.

Niet alleen ouders krijgen hiermee te maken, maar ook broertjes en zusjes van het zieke en/of beperkte kind moeten leren omgaan met hun onmacht en verdriet. Hoe je als hulpverlener deze ouders en andere gezinsleden in zulke situaties ondersteunt, daarover gaat dit congres over levend verlies en blijvend verdriet bij ouders en brusjes van zorgintensieve kinderen.

Dit congres is georganiseerd in samenwerking met Edith Raap [Hogeschool Utrecht], Minke Verdonk [Bomenbos] en Odet Stabel [Kans&Zo].

Na deelname aan dit congres weet je:

• Hoe ouders en brusjes het overlijden of hebben van een blijvende beperking van hun kind ervaren en wat dit concreet betekent voor hun leven;
• Wat je wel en niet kunt verwachten van ouders wanneer zij leren omgaan met hun verdriet;
• Hoe gecompliceerde rouw werkt wanneer mensen een kind met een beperking krijgen;
• Hoe je kunt werken vanuit een nieuw rouwmodel dat gericht is op het integreren van verlieservaringen;
• Het creëren van krachtbronnen bij kinderen middels creatieve activiteiten;
• Wat de impact van verlies "over de jaren heen" is: zowel bij overlijden als bij leven;
• Hoe kinderen en jongeren met een beperking en/of ziekte door middel van cognitieve gedragstherapie kunnen leren omgaan met een nieuw levensperspectief;
• Hoe je mensen kunt begeleiden in hun "coping" met hun eigen verlies en/of dat van hun kind.