De intelligentie van het lichaam is veelal nog een onontgonnen terrein binnen de psychotherapie. Toch is het verhaal dat verteld wordt door de ‘somatische getuigenis’ – via gebaren, lichaamshouding, manier van spreken, gezichtsuitdrukkingen, de blik in de ogen en de bewegingen van het lijf – misschien wel belangrijker dan het verhaal in woorden. Bovendien kan het somatische verhaal impliciet vroegkinderlijke ervaringen kenbaar maken die lang voor de verwerving van taal in de hersenen en het lichaam worden opgeslagen.

Er zijn maar weinig psychotherapievormen of behandelmethoden die het genezend vermogen van het lichaam aanwenden om de geestelijke en fysieke erfenis van trauma of problematische gehechtheid te verminderen. Hierdoor blijven therapeuten veelal afhankelijk van het narratieve verhaal van hun cliënt. Door geen notitie te nemen van het lichaam als instrument voor therapeutische actie, wordt de cliënt een belangrijk en onmisbaar middel onthouden om tot zelfkennis en verandering te komen.

Sensorimotor Psychotherapy maakt – binnen de context van gehechtheidsgerichte therapie – de wijze waarop het lichaam deze erfenis van trauma en gehechtheidsproblemen bij zich draagt deel van de therapeutische benadering. Therapeuten en behandelaars kunnen hun cliënten helpen veranderingen tot stand te brengen door middel van somatisch bewustzijn en beweging. Cliënten worden nieuwsgierig gemaakt naar de relatie tussen het lichaam, overtuigingen en emoties. Ze leren deze te herkennen en op te merken hoe de manier waarop zij zichzelf in het hier en nu van de therapie presenteren, bijvoorbeeld door middel van een uitspraak als ‘Ik ben niet goed genoeg’, niet alleen tot uitdrukking komt in hun sensaties, lichaamshouding, gebaren, ademhaling, loopwijze, autonome arousal en bewegingen, maar daar ook op van invloed is. Vervolgens wordt ze gevraagd om met bewuste aandacht (mindfulness) te experimenteren met alternatieve houdingen, bewegingen en gebaren, zich te concentreren op andere lichaamssensaties, of zich te oriënteren op andere externe prikkels, en het effect daarvan waar te nemen op hun overtuiging, emotie of somatisch patroon.

Tijdens het congres worden de grondbeginselen en technieken van Sensorimotor Psychotherapy verkend. De interventies die worden behandeld maken actief gebruik van het lichaam om wijzigingen aan te brengen in de fysieke acties en reacties die ervoor zorgen dat cliënten vastzitten in het verleden, en bieden een completere aanpak voor het behandelen van de gevolgen van negatieve ervaringen.

Doelstellingen:

- De neurobiologische effecten onderzoeken en beschrijven van problematische vroegkinderlijke gehechtheid en trauma.

- Bespreken hoe de effecten van traumatische (kind- en jeugd)ervaringen tot uiting komen in lichaamshouding, bewegingen, perceptie, cognitie en emotionele expressie.

- Leren hoe het impliciete verhaal dat via het lichaam van de cliënt wordt verteld, herkend kan worden en hoe dit betrokken kan worden in de klinische behandeling.

- Cliënten leren om aan trauma en problematische gehechtheid gerelateerde patronen te herkennen, observeren en veranderen, met gebruik van bewuste aandacht voor het huidige moment in de therapie.

- Sensorimotor Psychotherapy-interventies aangeven die de lichamelijke gevolgen van trauma en problematische gehechtheid kunnen verminderen of oplossen.

- Cliënten helpen oefenen met acties en reacties die als alternatief kunnen dienen voor de patronen waaraan ze zijn gewend, maar die niet langer adaptief zijn.