Het jaarlijks congres over hechtingsproblematiek staat deze keer in het teken van "hechten met hindernissen".

De gehechtheid van kinderen met een ouder of betekenisvolle andere persoon komt vaak goed tot stand, maar is daarom zeker niet vanzelfsprekend. Er zijn tenslotte veel factoren die kunnen maken dat een veilige hechting moeilijker te realiseren is. Een ouder kan bijvoorbeeld om uiteenlopende redenen moeite hebben met mentaliseren en / of sensitief en responsief reageren. Ook kunnen er kindeigenschappen zijn, zoals bijvoorbeeld het hebben van een licht verstandelijke beperking of een trauma, die het hechtingsproces verstoren.  Of het kind woont niet meer thuis, waardoor de frequentie en duur van het contact tussen ouders en kind beperkt zijn.

Het jaarlijks congres over hechtingsproblematiek gaat over de manier waarop je in zulke situaties als professional kunt werken aan een veilige gehechtheid tussen opvoeder en kind.

Na deelname aan het congres over hechtingsproblematiek weet je:

• Wat de rol van opvoeding en genetica zijn in de totstandkoming van een gehechtheidsrelatie en hechtingsproblematiek;
• Hoe je systemisch / gezinsgericht kunt werken bij hechtingsproblematiek;
• Wat de impact van (chronisch) trauma op gehechtheid is en hoe je daaruit voortkomende hechtingsproblematiek begeleidt;
• Hoe je kunt werken met hechtingsproblematiek binnen gezinnen met een licht verstandelijk beperkt kind en / of (een) licht verstandelijk beperkte ouder(s);
• Op welke manier de gehechtheid van KOPP-kinderen ondersteund kan worden;
• Hoe je hechtingsproblematiek aanpakt bij kinderen die in leefgroepen, pleeggezinnen of gezinshuizen leven;
• Hoe je de gehechtheid van een kind kunt begeleiden wanneer een van diens ouders is overleden.