Je krijgt nieuwe inzichten, denkpatronen en behandelmethoden aangereikt, waardoor musculoskeletale klachten beter te begrijpen en dus te verhelpen zijn.

Leer meer over: - de 14 segmenten waarin het lichaam verdeeld is

 - de '6 myofasciale units'

 - de 'centres of coordination'

 - de 'centres of fusion'

Ook besteedt Stecco tijdens de cursus veel aandacht aan anamnese en palpatie om tot een behandeling te komen, verduidelijkt met demonstraties.

Kortom, een hands-on cursus, die letterlijk en figuurlijk meer diepgang geeft!

Fasciale Manipulatie  is een methode ontwikkeld door Luigi Stecco, een Italiaanse fysiotherapeut uit het noorden van Italië. Deze methode is in de afgelopen 40 jaar geëvolueerd door studie en praktijk van verschillende aandoeningen van het bewegingsapparaat .

De methode richt zich op de fascia, in het bijzonder de diepe fascia, met inbegrip van het epimysium en de retinacula en gaat ervan uit dat het myofasciale systeem een drie dimensionaal continu systeem is. Dr. Carla Stecco en Dr. Antonio Stecco hebben uitgebreid onderzoek naar de fascia-anatomie uitgevoerd. De onderzoeken hebben de reeds bestaande biomechanische modellen door nieuwe histologische en anatomische gegevens verbeterd.

Deze methode geeft een meer volledig biomechanisch model dat helpt bij het ??ontcijferen van de rol van de fascia bij aandoeningen van het bewegingsapparaat. De steunpilaar van deze werkwijze behelst het identificeren van een specifiek gebied van de fascia in relatie tot een beperkte beweging . Zodra een beperkte of pijnlijke beweging wordt geïdentificeerd, dan is een specifiek punt in de fascia betrokken. Door de juiste manipulatie van dit deel van de fascia, kan beweging worden hersteld.

Door het analyseren van de musculoskeletale anatomie verdeelt Luigi Stecco het lichaam in 14 segmenten en zes myofasciale eenheden bestaande uit spiervezels, de diepe fascia  (inclusief epimysium) en de gewrichten.

Een deel van de fascia hecht op het bot aan, een ander deel is vrij om te schuiven. Het vrije deel van de fascia laat trekkracht van spieren convergeren op een bepaald punt. Dit wordt het Centrum van Coordination of CC genoemd (5). De zes bewegingen die op de drie ruimtelijke vlakken vaak wordt gecombineerd worden gesynchroniseerd vanuit de Centra van Fusion of CF .

Fascia wordt gevormd door golvende collageenvezels en elastische vezels gerangschikt in verschillende lagen. Door zijn golvende collageenvezels, kan fascia worden uitgerekt. Dankzij de elastische vezels, kan het ook weer terugkeren naar zijn oorspronkelijke rusttoestand

Fascia past zich aan aan zijn omgeving.

Diepe fascia is makkelijk te verwarren met de aponeurosen of het onderhuidse bindweefsel (oppervlakkige fascia). Onderhuids bindweefsel vormt een zeer elastisch, glijdend membraan essentieel voor warmteregeling , metabole uitwisseling en de bescherming van de vaten en zenuwen, terwijl de diepe fascia de spieren en de aponeurose van de spier omhult tot de plek waar deze op het bot aanhecht.

Ook is er een verschil  tussen de diepe fascia van de romp en die van de ledematen (6). De eerste wordt gevormd door drie lagen, die verschillende spiergroepen omringen. In de romp onderscheiden we een oppervlakkige laag (m. Latissimus Dorsi, Gluteus Maximus en de schuine buikspieren), een middelste laag ( m. Serratus Posterior Inferieur en Superieur, mm.Iliocostalis ) en een diepe laag ( mm. Interspinali, mm. Intertraversari, mm. Multifidi en m. Transversus Abdominis). In de ledematen is de diepe fascia bijzonder dik en goed georganiseerd.

Diepe fascia is een essentiële structuur voor het waarnemen van en assisteren bij beweging

 De hypothese is dat de rijk geïnnerveerd fascia (7) de spierfunctie kan beïnvloeden en onderhouden. Door een basale spanning van de fascia, worde