Jaarlijks verliezen ca. 6.500 kinderen en jongeren een ouder. Dit betekent dat er in Nederland er ongeveer 34.000 (half)wezen zijn in de leeftijd van 0 tot 18 jaar. Grote (inter)nationale chortstudies laten zien dat de meeste kinderen over de veerkracht lijken te beschikken om, met steun en hulp vanuit hun omgeving, een ingrijpend verlies te kunnen verwerken. Specifieke op de rouwgerichte hulp lijkt dan niet nodig. Er is echter ook een kleine minderheid die ernstige psychologische problemen ontwikkelt en die waarvoor wel professionele hulp geïndiceerd is. Zij kunnen naast onder andere stemmingsstoornissen en PTSS, ook specifieke rouwgerelateerde klachten ontwikkelen. Het blijkt dat er sprake is van overlap, maar dat de drie stoornissen ook een eigen fenomenologie kennen. Deze specifieke rouwgerelateerde klachten zijn in de appendix van de DSM-5 opgenomen als Persistent Complex Bereavement Disorder (PCBD) en worden gekenmerkt door een pijnlijk verlangen naar de overledene, het niet kunnen accepteren van de dood, ongeloof en gewijzigd wereldbeeld.

Interventies voor PCBD zijn nog nauwelijks onderzocht. Onderzoek laat zien dat interventies gebaseerd op cognitief gedragstherapeutische principes gunstige effecten hebben. Het behandelprotocol RouwHulp is hiervan een voorbeeld.