De laatste jaren wordt binnen de GGZ ervaren dat de diagnostiek van psychopathologie in termen van symptomen en syndromen tekortschiet voor een adequate beschrijving van de problematiek van een patiënt. De nadruk komt steeds meer te liggen op het beschrijven van de (gevolgen van) verstoorde cognitieve, affectieve en conatieve functies en van de achterliggende regelsystemen. Deze verschuiving is binnen het forensische werkveld eveneens waarneembaar en dit wordt door velen als een belangrijke progressie gezien. Deze functionele benadering is immers zeer specifiek en geeft – toegepast in de forensische context – handen en voeten aan de gedragsanalyse van stoornis en delict, elementen van de risico-inschatting en de mogelijkheden voor interventie.

De organisatoren van de werkconferentie zijn ervan overtuigd dat de functioneel diagnostische benadering tot een betere pro justitia rapportage leidt. Maar de vraag is: wat ís functionele diagnostiek eigenlijk? Verstaan we er als psychiaters en psychologen niet allemaal iets anders onder? Hoeveel functies zijn er te onderscheiden? En nog belangrijker voor de pro justitia rapportage: welke functies zijn relevant voor de diagnostiek bij de verdachte of tbs-gestelde en hoe onderzoek en beschrijf je de forensisch relevante wisselwerking tussen (dis)functies en contextuele factoren?

De conferentie zal nadrukkelijk een wérkconferentie zijn, waarbij we op de slotdag een eerste begripsinhoud en –omlijning van de forensische functionele diagnostiek willen presenteren.