Het bieden van langdurige zorg, niet passend bij de leeftijd en de cultuur van een jeugdige, kan in extreme gevallen leiden tot parentificatie.

We zien in deze situaties dat een jeugdige langdurig de rol van ouder op zich neemt, inclusief de bijbehorende verantwoordelijkheden en taken. Je kunt hierbij denken aan huishoudelijke taken, het zorgen voor broertjes of zusjes, of gesprekspartner, steun en toeverlaat van de ouder zijn.

Parentificatie kan optreden bij rouw- en verliessituaties, maar het kan ook een gevolg zijn van een (v)echtscheiding, waarbij de ontwikkeling van de jeugdige ernstig in gevaar wordt gebracht. Door structurele overvraging en daaraan gekoppelde faalervaringen kan een negatief zelfbeeld ontstaan, kunnen jeugdigen veelal niet goed voor zichzelf kunnen zorgen, extreem sociaal wenselijk gedrag laten zien, of juist extreem voor zichzelf opkomen.

Professionals in (jeugd)zorg, GGZ, welzijn en onderwijs komen regelmatig in contact met geparentificeerde jeugdigen. Maar signaleren zij dit ook? En wanneer het gesignaleerd wordt, wat kun je er dan mee? Hoe kun je invloed uitoefenen, krijg je controle en hoe voorkom je verder psychisch lijden en toenemende psychische schade?

Op deze landelijke studiedag zullen vijf deskundige spekers uit wetenschap en praktijk ingaan op deze problematiek en handvatten bieden aan professionals om hun handelen ten aanzien van geparentificeerde jeugdigen verder te verbeteren.

Leerdoelen:

• Wat is parentificatie en hoe daar adequaat mee om te gaan;
• Welke verschijningsvormen en risicofactoren worden onderscheiden;
• Basisprincipes van de intergenerationele familiedynamiek;
• Signaleren en omgaan met rouw- en verliessituaties;
• Inspelen op de kracht en kwetsbaarheid van jonge mantelzorgers.