De diagnostiek bij mannen met prostaatcarcinoom is onderhevig aan grote veranderingen op het gebied van moleculaire merkstoffen en beeldvorming. De PSMA-PET-CT wordt door velen al gezien als gemeengoed terwijl de daaraan gerelateerde behandeling nog onderwerp is van veel discussie. Er zijn hoge verwachtingen tegenover geringe bewijskracht.
Bijpraten over zin en onzin daarvan zal voor de medische professional in alle stadia van prostaatkanker nog jarenlang van betekenis zijn.
Overal ligt het spook van overdiagnostiek en overbehandeling op de loer. Wat er kan, maar ook wat er moet en wat er verlangd wordt door patiënten en door behandelaars is een publiek debat. Maar dat dient voorafgegaan te worden door begrip. Het uitwisselen van ervaringen wanneer en op welke wijze behandelingen te starten, te weigeren of te stoppen is daarbij waardevol. Want uiteindelijk telt de kwaliteit van leven.
Wij zoeken die uitwisseling bij deze bijeenkomst van diverse zorgprofessionals waarbij casuïstiek in kleinere groepen en plenair behandeld wordt. Grenzen van diagnostiek en therapie worden daarin benoemd teneinde meer houvast te geven aan de discussie met onze patiënten.
Medisch congresbureau