De TAT is een veelgebruikt instrument in de klinische psychodiagnostiek van adolescenten en volwassenen. In de klinische praktijk is de TAT zelfs populairder dan de rorschachtest. Helaas om de verkeerde reden. Clinici geloven namelijk dat ze de TAT-verhalen onmiddellijk kunnen interpreteren terwijl de rorschachtest een complex coderingssysteem vergt. De gevolgen van een intuïtieve klinische interpretatie van de TAT laten zich raden: subjectieve en wetenschappelijk niet onderbouwde uitspraken met een lage betrouwbaarheid. Voorts zijn clinici zelden op de hoogte van het bestaan van klinisch relevante en empirisch onderbouwde scoringssystemen voor de TAT (Jenkins, 2008).
In deze driedaagse praktische vorming staan de vaardigheden om de TAT op een wetenschappelijke en systematische wijze te interpreteren centraal. De eerste opleidingsdag is gewijd aan de wetenschappelijke status, de gestandaardiseerde afname (keuze van de platen, instructie, verloop van de afname en navraag) en de kwalitatieve analyse van TATverhalen. Algemene richtlijnen en de belangrijkste theoretische perspectieven om TAT-verhalen kwalitatief te interpreteren worden besproken. Voor de kwantitatieve benadering van de TAT worden twee opleidingsdagen voorzien waarin vier scoringssystemen aan bod komen: (1) de Social Cognitions and Object Relations Scale van Drew Westen om de verschillende dimensies van objectrepresentaties te meten; (2) de Defense Mechanism Manual van Phebe Cramer om de kwaliteit van de defensiemechanismen te evalueren; (3) het Problem Solving System van George Ronan om het probleemoplossend vermogen te beoordelen en (4) een methodiek om de emotieregulatie in kaart te brengen (Bram & Peebles, 2014).
Van elk scoringssysteem worden de theoretische grondslagen beschreven, gevolgd door een klinisch vignet waarna het gebruik van het scoringssysteem wordt ingeoefend met TAT-protocollen. De training wordt afgerond met een uitgebreide casusbespreking waarbij het TAT-protocol zowel vanuit kwalitatief als kwantitatief perspectief geanalyseerd wordt.
De Nederlands Vlaamse Vereniging van de Rorschach en Projectieve Methoden (NVVR) tot 2011 genaamd Nederlandse Rorschach Vereniging (NRV) is een wetenschappelijke organisatie die is opgericht op 14 juni 1991. De NRV is ontstaan uit de Nederlandse Rorschach Werkgroep die sinds 1986 werkzaam is geweest.Tot 2011 had de NRV als doel het gebruik van de Rorschachtest volgens het Comprehensive System in Nederland en Vlaanderen te stimuleren. Vanaf 2011 is het aandachtsgebied van de vereniging verbreed, wat ook door de nieuwe naam De Nederlands Vlaamse Vereniging van de Rorschach en Projectieve Methoden (NVVR) tot uiting is gekomen. Hierin volgt de NVVR het format van de International Society of the Rorschach and Projective Methods (ISR), waarbij de exclusiviteit van de Rorschach CS is losgelaten en ook andere projectieve methoden werden opgenomen.