Het diagnostisch onderzoek van (zeer) jonge kinderen vraagt een eigen deskundigheid. Bij het onderzoek naar het functioneren van het jonge kind gaan we uit van het theoretisch kader Infant Mental health (IMH) van de WHAIM/ DHAIM. Hierin staat de relatie tussen ouders en hun (ongeboren) kind in de diagnostiek en/of behandeling centraal, ook wanneer problemen hoofdzakelijk hun oorsprong lijken te hebben bij het kind (ontwikkelingsstoornis) of de ouder (psychische problemen van de ouder). De aard van vroege interacties tussen baby en ouders blijkt in hoge mate de manier te beïnvloeden waarop genetische en constitutionele factoren in het gedrag en de ontwikkeling tot uiting komen. Kennis over de ontwikkelingsstadia in deze leeftijdsfase is van belang.Door de toenemende kennis en ervaring op het gebied van o.a. de ontwikkelingsneurologie, infantpsychiatrie en ontwikkelingspsychopathologie wordt het belang van vroegtijdige onderkenning en behandeling steeds duidelijker. De vragen op het gebied van diagnostiek, classificatie en indicatiestelling bij het (zeer) jonge kind nemen toe. Psychodiagnostiek van kind en systeem worden daarmee belangrijke taken. Het onderzoek van de psycholoog of (ortho)pedagoog zal steeds deel uitmaken van een multidiscipliniare samenwerking.

Doel

U krijgt oog voor de specifieke kenmerken van het onderzoek van (zeer) jonge kinderen en hun ouders/systemen, de mogelijkheden en beperkingen. U heeft zicht op de diversiteit aan onderzoeksmiddelen voor deze groep jonge kinderen (om de diagnostische middelen te kunnen uitvoeren moet doorgaans een specifieke training worden gevolgd).

U verbreedt uw kennis over een breed spectrum aan ontwikkelingsbeelden, psychopathologie van jonge kinderen en volwassenen.

U bent op de hoogte van de complexheid en veranderbaarheid van ontwikkelingsbeelden en interventiemogelijkheden.

U vergroot uw inzicht in de wisselwerking tussen het kind en de ouders, tussen bijvoorbeeld opvoeding/stimulering en hersenontwikkeling.