Er zijn veel getraumatiseerde kinderen die geen (gepaste) behandeling krijgen. De meeste kinderen met complexe PTSS of een dissociatieve stoornis worden niet eens goed gediagnosticeerd. Enerzijds wordt de traumatisering niet herkend en anderzijds is er geen goede behandelmethode voor deze groep kinderen. Geïnspireerd door de stabilisatiemethode voor volwassen, De drie testen van Joany Spierings (2009), heeft de trainer een stabilisatiemethode voor kinderen ontwikkeld en beschreven in het boek Slapende Honden? Wakker maken (2010). In deze workshop ontvangen deelnemers het boek en CD-rom met werkbladen.

Het doel van deze stabilisatiemethode is om vroegkinderlijk, chronisch getraumatiseerde kinderen zo snel mogelijk te stabiliseren en ze zover te krijgen dat ze aan traumaverwerking kunnen beginnen. De zes testen zijn geen echte ‘testen’ of vragenlijsten die je moet invullen, maar moeten meer gezien worden als de voorwaarden waaraan het kind en zijn omgeving moet voldoen om voldoende gestabiliseerd te zijn en aan traumaverwerking te beginnen. Voor elk kind kun je een eigen behandeling samenstellen die precies past bij wat er nodig is. Niet alle oefeningen zijn voor elk kind nodig en passend; de methode is dus geen protocol wat je steeds volledig moet afwerken. Er zijn oefeningen die in een individuele therapie met het kind kunnen worden toegepast of in ouderbegeleiding of gezinstherapie. Daarnaast kunnen deze oefeningen ook door groepsleiding worden gebruikt in begeleiding van kind en ouder.
De stabilisatiemethode wordt uitgebreid toegelicht en er wordt geoefend met het vormgeven van een stabilisatietraject aan de hand van (eigen) casuïstiek. Aan het einde van de dag hebben deelnemers voldoende theoretische achtergrond en praktische kennis op gedaan om een stabilisatietraject (mede) te kunnen op zetten voor chronisch getraumatiseerde kinderen die traumaverwerking nodig hebben.